Kinetta Coaching
Energie en Gedrag bij Kinderen
Kinderen worden blanco geboren.
Sommige ouders merken meteen dat hun kind anders is dan andere kinderen, wat blijkt uit de uitstraling van hun ogen en hun gedrag. Ze zijn zich er niet van bewust dat een baby op dat moment al de energie van de ouders aanvoelt. En daar wil ik het graag over hebben.
Wanneer ouders hun pasgeboren baby op de buik leggen, straalt de energie die uit hun handen komt, die de baby omarmen, al onmiddellijk af. Deze energie is direct waarneembaar voor de baby.
Hierdoor kijken baby's soms ook anders. Zeker als ze voelen dat je zelf nog niet volledig hebt afgesloten wat betreft je jeugd. Deze gevoelens zijn voor je baby al waarneembaar vanaf het moment dat er aanraking is van jouw kant. Terwijl je kind ouder wordt, wordt rond de leeftijd van 3 jaar het gedrag van je kind al duidelijk merkbaar. Gedurende die drie jaar ontvangt je kind voortdurend signalen van jouw energie, Als je als ouder depressief bent, voelt je kind dit in jouw energiestromen. Je straalt op dat moment een energie uit die gelijkstaat aan desinteresse in je kind. Deze energie kan lange termijn gevolgen hebben voor je kind.
Als je als ouder[s] een druk persoon bent dan straal je een energie uit, waardoor je kind drukker begint te worden.
Ook als je als ouder[s] heel veel praat en je je mond niet dicht kan houden, je straalt een energie uit waardoor je kind jou gedrag gaat overnemen.
Je kunt dit zo zien, een baby wat blanco geboren wordt, pikt allerlei signalen op van jou, van je buren, van je familie, vrienden, kennissen, scholen, kinderdagverblijven waar jij je kind mee in aanraking laat komen.
Zelfs in huizen waar je kind komt, hangt een bepaalde energie.
Nog een voorbeeld, je kind wijst naar de dingen, jij als ouders doen het zelfde en benoemen het product niet, wat krijgt je dan?
Je ontwikkelt een kind met zwakzinnigheid.
Wees helder naar je kind toe; wanneer je kind wijst, benoem dan het product. Dit helpt je kind om een betere uitspraak te ontwikkelen en voorkomt dat het door de maatschappij als minderwaardig wordt gezien. Dit kan hard binnenkomen, maar voor mij is het een duidelijke wake-up call om jullie als ouders bewuster te maken.
Hoe drukker je als ouder bent en hoe meer concentratieproblemen je hebt, des te ernstiger de signalen voor je kind als ADHD worden geïnterpreteerd.
Als je als ouder erg verlegen bent, geef je al een signaal af aan je kind. Kinderen zijn namelijk van nature aangelegd om te kopiëren, en doen dit al vanaf hun geboorte.
Als je zelf bent opgevoed door ouders die veel praatten of je kreeg te maken met fysiek geweld, dan draag je die energie over aan je kind, dat deze invloeden weer oppikt. Je kind spiegelt jouw gedrag. Heeft je kind dan ODD/MCDD of ODD/CD? Het antwoord is nee.
Een kind dat gediagnosticeerd is met PDD-NOS, autisme of ASS, klaagt vaak over buikpijn, is sterk gebonden aan tijdstippen, houdt niet van veranderingen, kan niet omgaan met naden in hun kleding, sommige kinderen hebben een hekel aan natte kleding, anderen zijn extreem verlegen of kunnen niet tegen harde geluiden en houden hun handen voor hun oren. Daarnaast zijn ze vaak dromerig en snel afgeleid. Dit roept de vraag op: is jouw kind één van deze gevallen?
Wanneer je als ouders zelf verlegen bent, niet tegen harde geluiden kunt, soms licht ziek bent of vaak last hebt van buikpijn, en je zorgt ervoor dat je jezelf van natte naar droge kleding verandert, kan dat ook het gedrag van je kind beïnvloeden. Je kind voelt jouw signalen aan.
In dat geval is het antwoord dan ook nee: je kind heeft geen diagnose of beperking die hem of haar wordt opgelegd.
Sterker nog, er wordt een foto van je kind gemaakt waarop te zien is dat hij of zij er wat bleek uitziet. Is je kind dan ziek? Ook hier is het antwoord nee.
Alles draagt energie met zich mee, zowel levenloos als levend, en wat je je kind beter kunt aanleren is om zich af te sluiten voor de energie van anderen. Dit helpt je kind om in zijn of haar eigen bewustzijnsenergie te blijven zonder overprikkeld te worden door de invloeden van buitenaf.
Als ouders met jeugdtrauma's is het belangrijk om deze te leren verwerken, bij voorkeur voordat je kinderen krijgt, voor het welzijn van de toekomstige generatie. Vaak denk je als ouder: dit vertel ik mijn kind niet. Dat is ook niet nodig, want een kind voelt het vaak al aan voordat jij het ergens over hebt.
Soms zie ik een rode draad door een familieband lopen: wat de ouder overkwam, overkomt vaak ook het kind. Leer die rode draad te doorbreken en straal niet die angst uit; je kind pikt dit signaal razendsnel op. Alles is immers energie.
Als je angst hebt voor spinnen, slangen, muizen of welk ander dier dan ook, wees alert op wat je uitstraalt naar je kinderen. Je zendt een signaal uit dat hen angstiger kan maken.
Al deze gedragingen zijn verklaarbaar in het gedrag van je kinderen. Hebben kinderen dan een beperking? Nee, maar door de introductie van het PGB wordt bijna elk kind met moeilijk gedrag, dat niet goed mee kan komen, niet geaccepteerd door de maatschappij en soms zelfs afgewezen.
Scholen dragen hier zelfs aan bij, in plaats van op een alternatieve manier te onderzoeken hoe een kind zich gedraagt of hoe het zover is gekomen. Ze zoeken het gesprek met jullie als ouders op; als je je aan de gemaakte afspraken niet houdt, dan nemen zij extra maatregelen.
Scholen letten niet op het welzijn van jullie en jullie kind(eren). Het lijkt wel of ze geleerd hebben om meteen een melding te maken, hetzij bij Veilig Thuis of bij de gemeentelijke jeugdzorg, onder het voorwendsel dat ze zich zorgen maken!
Denk op een andere manier; het is zo eenvoudig om een kind een label op te plakken, maar je vergeet één ding: eens zo'n label ontvangen, bewijs dan maar eens dat je kind dat niet heeft.
Misschien vraag je je af hoe ik dit weet. Toen ik nog PGB-begeleider was, kwam ik ook op scholen en daar uitten ze hun zogenaamde zorgen, waarop ik vroeg: is dit mijn verantwoordelijkheid als begeleider of die van jullie?
Waarom denk je dat ik als juf of meester hier ben? Vaak zie ik dat je een klas niet kunt hanteren; dat is dan jouw verantwoordelijkheid om dit bij je leidinggevende aan te kaarten, zodat er een extra leraar bij moet komen.
Kinderen zijn over het algemeen drukker in aanwezigheid van medeleerlingen en dit kan soms zo ver oplopen dat als je een leerling één vinger geeft, ze dit met beide handen aangrijpen, omdat je immers toestemming hebt gegeven. Leer een kind te begrijpen; het is echt niet zo moeilijk.
Daarnaast heb ik bij de Aska gewerkt voor de middagopvang, waar ik soms alleen verantwoordelijk was voor een groep van meer dan 30/35 leerlingen, zowel uit groep 3 als groep 4. Waarom zijn kinderen wel meegaand en juffen of meesters niet? Misschien denk je dat het maar een uurtje was, maar deze twee groepen waren behoorlijk actief. Desondanks organiseerde ik veel verschillende activiteiten, zoals gym en spelmomenten. Sommige kinderen hadden moeite met het strikken van hun veters, iets wat ik ze ook leerde; ze ontvingen zelfs een veterdiploma van mij. Wanneer een kind probeerde om de twee groepen in de war te brengen, haalde ik dat kind er meteen tussenuit en zette hem/haar apart. Dit systeem werkte goed bij deze kinderen. Juffen en meesters die regelmatig langs mijn klaslokaal liepen, spraken me later aan met de vraag: 'Hoe doe jij dit? Kun je me dat leren?' Met plezier beantwoordde ik die vraag. Het draait allemaal om jouw energie; als jij van nature een rustig persoon bent, dan merken de kinderen dat ook. Ik ben consequent en dat weten deze kinderen; het draait om oorzaak, gedrag en gevolg. Ik heb dit met veel plezier gedaan, vier dagen per week.
